Zonder vrienden vaar je niet wel , is het spreekwoord, en terrecht!
Zoals we in Nederland gelukkig vrienden hebben die met je lachen en eventueel huilen, was het in het begin in Frankrijk nogal moeilijk, we konden niemand, alleen de dames van de Super U en de Casino, wisten wel dat wij GEEN fransen waren, en de locale bakkersvrouw wist dat ook wel, maar verder waren we totaal anoniem.
Tot op een bepaald moment , ineens alles klopte, ik kreeg contact met de locale geitenboer, en die zelfde middag ontmoete wij onze Engelse buurvrouw Kathy , een alleraardigste dame, en werden spontaan uitgenodigd voor de highthee, daar onmoete wij ook haar echtgenoot Reg , een kordate krachtige Engelse militair, maar niet zo een van het kwaaiste soort, maar een goedmoedige man!
Een paar dagen later werden we uitgenodigd bij onze Franse buurman Roland, en hebben een Franse
Champagne Soiree meegemaakt, dat was lekker smikkelen en een heerlijk drankje gedronken!
S'avonds keken Nancy en ik elkaar aan , en we het met elkaar eens "Dit is ons land , hier horen we thuis"!
Vanaf dat moment gingen we jaarlijks wel 2 keer naar ons landje toe, en maakten allerlei plannen voor het te bouwen huis, want ons droomhuis bestond niet, dat moeten we zelf gaan bouwen!!!
Ondertussen, zijn we al met veel mensen in contact gekomen, waaronder de Burgemeester, een alleraardigste man, die me aan mijn Opa Gerrit deed denken, niet groot van stuk, en een plezierig gezicht, zijn secretaesse is ook heel erg vriendelijk, eigenlijk wonen er in "onze" buurt alleen maar aardig Fransen!
We zijn door Kathy en Reg, vele malen uitgenodigd , en zij brengen ons weer in contact met anderen, dat is wel heel erg plezierig.
Roland, heeft een plaatsje in ons hart gekregen, dat is zo'n lieve man, het is jammer dat wij op dit moment nog zo slecht Frans spreken, want dan kunnen we beter met Roland communiseren.
Kortom wij mogen blij zijn om daar te mogen verblijven , met veel lieve/zorgzame mensen om ons heen!
